محمد حقوقی سالها پیش شعر «خروس هزار بال» را درباره ایران نوشت. او چنان با رَنگ و رِنگِ اصوات در آن سخن سرایی کرده است که جدا از مفاهیم متکی به تلمیحات و اشارات زیبا و مناسب، از آهنگِ کلماتِ رنگارنگ آن لذتی کم نظیر عاید خواننده می شود که اغلب از طریق گوش کردن به موسیقی و غرق شدن در نوای مسحور کننده ی سمفونی ها می توان به آن رسید. آهنگ صداهای «واکه دار» و «بی واکه» در واژه هایی که برای ایجاد هم آوایی در کنار هم قرار گرفته اند و زنگ قافیه ها تأثیرگذار است زیرا حسّی را که کلمات در خود دارند بی واسطه و سریع به خواننده انتقال می دهد. مثلاً صدای ناله ی شاعر را که در نوای قافیه هایش در خطوط زیر تکرار و تأکید می شود، خوب می توان شنید:
افسانه های جاده ی ابریشم
«جغتای …آی…!»
-گیسوی اوکتای…
-چین ابروی قوبلای…
Reviews
There are no reviews yet.