کتاب تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان در دو قرن اخیر – جلد ۳ (نسخه کامل)

ب‍ی‍ان‌ س‍ب‍ل‌ ال‍ه‍دای‍ه‌ ف‍ی‌ ذک‍ر اع‍ق‍اب‌ ص‍اح‍ب‌ ال‍ه‍دای‍ه‌، ی‍ا، ت‍اری‍خ‌ ع‍ل‍م‍ی‌ و اج‍ت‍م‍اع‍ی‌ اص‍ف‍ه‍ان‌ در دو ق‍رن‌ اخ‍ی‍ر

اصفهان در تاریخ فرهنگ و تمدن درخشان ایران، جایگاهی شایان توجه دارد. مدارس علمی گوناگون این شهر ، یکی از مظاهر مهم فرهنگ آن است. مدارس اصفهان همانند مدارس، دیگر شهرهای اسلامی وابسته به مساجد بوده است. از جمله مساجد این شهر، که همواره نقش فعالی در زمینه ی فرهنگ و تعلیم و تربیت داشته‌اند، می‌توان از مسجد جامع کبیر (عتیق) و مسجد جامع صغیر (جورجیر) یاد کرد. در اواخر قرن سوم و اوایل قرن چهارم هجری فضاهای مدارس از مساجد جدا شد. قدیمی‌ترین مدرسه اصفهان به نام علاءالدوله کاکویه در قرن چهارم هجری در محله دردشت و نزدیک مسجد شفیعیه بنا گردید که محل تدریس ابن سینا بود. بنای یاد شده، معروف به قبه ابوعلی سینا است که مدرسه علایی هم نامیده می‌شود. از قرن چهارم تا قرن ششم هجری، اصفهان چنان شکوه و عظمت یافت که آن را دارالعلم می‌گفتند. بیشتر آثار نویسنده مربوط به تاریخ علمی، فرهنگی و مشاهیر اصفهان شامل فقها، محدثان، مفسران، ادبا، عرفا، مورخان و شعرا است.
این کتاب به سه بخش و یک خاتمه تقسیم شده است. بخش یکم شامل شرح حال هشت تن از افراد سرشناس خاندان نجفی. بخش دوم شامل شرح حال کلیه اولاد و اعقاب شیخ محمدتقی رازی اصفهانی. بخش سوم شامل اسامی و شرح حال کلیه وابستگان به این خاندان از طبقه روحانیون . خاتمه در ذکر آثار باقیمانده از این خاندان: ۱. موقوفات؛ ۲. مساجد نوبنیاد؛ ۳. مدارس خمسه. این کتاب سه جلد دارد و در سال ۱۳۶۷ توسط انتشارات نشرالهدایه منتشر شده است.

ادامه مطلب