برگرفته از سرسخن کتاب:
رویکردهای حفاظت از سرزمین بنا به ماهیت خود متاثر از دانش بوم شناختی بوده و به تناسب تکامل آن در طول زمان خود را متحول کرده اند. روند این تحول را می توان با جایگزینی رویکردهای سکتاریستی، تجریدی، آمرانه، حراست، جزیره ای، تکنوکراتیک و دولتی دیروز به وسیله رویکردهای کل گرا، جامع، انعطاق پذیر، حفاظت، شبکه ای، دموکراتیک و غیردولتی کنونی نشان داد. مناطق ساحلی – دریایی در فراز و فرود چنین روندی چهار دهه دچار غفلت شده و دیرتر از مناطق خشکی مورد توجه جهانیان قرار گرفتند. حفاظت این مناطق گرچه در دهه ۱۹۶۰ آغاز شد، اما رشد و توسعه آنها عملا پس از کنگره بالی (۱۹۸۲) در دستور کار کشورها قرار گرفت. به همین دلیل حفاظت و مدیریت این مناطق در مقایسه با مناطق خشکی امروزه، دارای کاستی های فراوانی است. کشور ایران در دهه ۸۰ – ۱۹۷۰ نه تنها یکی از کشورهای پیشگام منطقه در امر حفاظت به شمار می رفت، بلکه خود از مبتکران تعدادی از پیمان نامه های جهانی نظیر کنوانسیون تالابها بود…
Reviews
There are no reviews yet.